شعر آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟ | متن، داستان و تحلیل غزل

محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار) یکی از بزرگ‌ترین شاعران معاصر ایران است که غزل‌های عاشقانه‌اش جایگاهی ویژه در ادبیات فارسی دارد. از میان آثار او، شعر «آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟» بیش از بقیه در دل‌ها جا گرفته است. این شعر روایت حسرتی عمیق و عشقی است که به ثمر نرسیده. در ادامه، علاوه بر متن کامل شعر، به داستان سرودن آن، تحلیل ادبی و پیام‌های نهفته‌اش می‌پردازیم.

داستان شعر آمدی جانم به قربانت

ماجرای سرودن این شعر به عشق ناکام شهریار بازمی‌گردد. او در جوانی دل‌بسته دختری از خانواده‌ای اصیل و ثروتمند شد. اما به دلیل اختلاف‌های طبقاتی و مخالفت خانواده دختر، این عشق به سرانجام نرسید. سال‌ها گذشت و معشوقه قدیمی در زمانی که شهریار دیگر بیمار و خسته بود، به دیدارش آمد. همین دیدار دیرهنگام الهام‌بخش سرودن این غزل شد؛ جایی که شاعر با اندوه می‌گوید: «آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟»

متن کامل غزل

تحلیل ادبی شعر

شهریار در این شعر از تصاویر و تشبیه‌های قوی برای بیان رنج خود استفاده می‌کند. «نوشدارو پس از مرگ سهراب» نمادی از فایده نداشتن وصال دیرهنگام است. تکرار پرسش «چرا؟» نه‌تنها تأکید بر بی‌پاسخ بودن عشق اوست، بلکه بار عاطفی غزل را چند برابر کرده. از نظر وزنی، شعر در قالب غزل کلاسیک سروده شده اما زبان ساده و روان آن باعث شده در میان مردم هم محبوب شود.

پیام و مضمون شعر

پیام اصلی شعر، حسرت و بی‌ثمر بودن دیدار دیرهنگام است. شهریار درواقع به ما می‌آموزد که عشق و محبت باید به‌موقع ابراز شود؛ زیرا گذر زمان فرصت‌ها را از ما می‌گیرد. این غزل نمادی از ناپایداری عمر و بی‌وفایی یار است که همچنان در دل مخاطبان معاصر طنین‌انداز است.

جایگاه شعر در آثار شهریار

این شعر یکی از ماندگارترین غزل‌های شهریار است که بارها توسط خوانندگان مختلف بازخوانی شده است. اجراهای موسیقایی از استادانی چون محمدرضا شجریان و دیگر هنرمندان سبب شد این غزل در حافظه جمعی ایرانیان جاودانه شود. به همین دلیل، این شعر نه‌تنها یک اثر ادبی، بلکه بخشی از فرهنگ عمومی و موسیقی سنتی ایران محسوب می‌شود.

نتیجه‌گیری

«آمدی جانم به قربانت» تنها یک شعر عاشقانه نیست؛ بلکه روایتی از عشق ناکام، گذر عمر و حسرت دیدار دیرهنگام است. همین ترکیب از اندوه و زیبایی، باعث شده این غزل در قلب میلیون‌ها نفر جای بگیرد. اگر به دنبال شعری هستید که هم از نظر ادبی ارزشمند باشد و هم از نظر عاطفی اثرگذار، این غزل شهریار نمونه‌ای بی‌بدیل است.