گردون نرهد ز تند رفتاری

گیتی ننهد ز سر سیه‌کاری

.

از گرگ چه آمدست جز گرگی

وز مار چه خاستست جز ماری

سخن گفت با خویش، دلوی بنخوت

که بی من، کس از چه ننوشیده آبی

.

ز سعی من، این مرز گردید گلشن

ز گلبرگ پوشید گلبن ثیابی

تو بلند آوازه بودی، ای روان

با تن دون یار گشتی دون شدی

وقت سحر، به آینه‌ای گفت شانه‌ای

کاوخ! فلک چه کجرو و گیتی چه تند خوست

شنیده‌اید که آسایش بزرگان چیست:

برای خاطر بیچارگان نیاسودن

...