شعر (مست و هشیار) شعری بسیار زیبا از پروین اعتصامی شاعر بلند آوازه ایرانی می باشد.اعتصامی از شاعرانی است که از قالب مناظره در بیشتر شعر هایش استفاده کرده است.
تا ببازار جهان سوداگریم
گاه سود و گه زیان میوریم
.
گر نکو بازارگانیم از چه روی
هرگز این سود و زیانرا نشمریم
سخن گفت با خویش، دلوی بنخوت
که بی من، کس از چه ننوشیده آبی
.
ز سعی من، این مرز گردید گلشن
ز گلبرگ پوشید گلبن ثیابی
فتاد طائری از لانه و ز درد تپید
بزیر پر چو نگه کرد، دید پیکانی است
.
به لاله نرگس مخمور گفت وقت سحر
که هر که در صف باغ است صاحب هنریست
تو بلند آوازه بودی، ای روان
با تن دون یار گشتی دون شدی
آیین آیینه
وقت سحر، به آینه‌ای گفت شانه‌ای
کاوخ! فلک چه کجرو و گیتی چه تند خوست
آسایش بزرگان
شنیده‌اید که آسایش بزرگان چیست:
برای خاطر بیچارگان نیاسودن
...
آرزوها۱
ای خوشا مستانه سر در پای دلبر داشتن
دل تهی از خوب و زشت چرخ اخضر داشتن
...