ایرج‌میرزا : صبح نتابیده هنوز آفتاب
صبح نتابیده هنوز آفتاب
وانشده دیدۀ نرگس ز خواب
***
تازه گُلِ آتَشیِ مُشک بوی
شُسته ز شبنم به چمن دست و روی
***
منتظرِ حولۀ بادِ سَحَر
تا که کند خشک بدان رویِ تر
***
همچنین بخوانید: یــار مرا غار مــرا عشق جگرخوار مرا
***
ماه رُخی چشم و چراغ سپاه
نایب اوّل به وِجاهت چو ماه
***
صاحبِ شمشیر و نشان در جمال
بندۀ مِهمیزِ ظریفش هِلال
***
نجم فلک عاشق سردوشی‌اش
زهره طلبکارِ هم‌آغوشی‌اش
***
نَیِّر و رَخَشان چو شَبه چَکمه‌اش
خفته یکی شیر به هر تُکمه‌اش
***
همچنین بخوانید: آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟
***
دوخته بر دورِ کلاهش لبه
وان لبه بر شکلِ مَهِ یک شبه
***
بافته بر گردنِ جان‌ها کمند
نامِ کمندش شده واکسیل بند
***
کرده منوچهر پدر نامِ او
تازه‌تر از شاخِ گل اندامِ او
***
چشم بمالید و برآمد ز خواب
با رخِ تابنده‌تر از آفتاب
***
روز چو روزِ خوشِ آدینه بود
در گروِ خدمتِ عادی نبود
***
خواست به میلِ دل و وفقِ مرام
روزِ خوشِ خویش رسانَد به شام
***
همچنین بخوانید: حکایت سه سوال سلطان از وزیر
***
چون ز هوس‌هایِ فزون از شمار
هیچ‌نبودش هوسی جز شکار
***
اسب طلب کرد و تفنگ و فشنگ
تاخت به صحرا پیِ نخجیر و رنگ
***
رفت کند هرچه مَرال است و میش
برخیِ بازویِ توانایِ خویش
زهره و منوچهر - ایرج‌میرزا