مجموعه اشعار سپید کوتاه #لیلا_طیبی(رها)
لکنتی‌ست بر زبانم
که به وقت دیدار
یورتمه می‌رود در دهانم!
دریغا این اسب چموش،
زیر با دوستت دارمی نمی‌رود.
ـــــــــــــــــــــــــــ
تنهایی‌ام،
پنجره‌ای‌ست همیشه باز،
که هرگز
بسته نمی‌شود!
ـــــــــــــــــــــــــــ
وَ ماهی؛
به قلاب پناه برد
از--
هجومِ تنهائی!
ـــــــــــــــــــــــــــ
وقتی که نیستی؛
اسیر زمستانم...
♥
کاش برگردی وُ،
با خودت'
--کمی بهار بیاوری!
ـــــــــــــــــــــــــــ
هر شب،،،
"دوستت دارم‌های" محبوس در سینه‌ام"،
با مرورِ خاطراتمان
از چشم‌هایم
-قطره،
-قطره،
می‌چکد!
ـــــــــــــــــــــــــــ
نباشی،،،
هجومِ سکوتی وحشی
جای جای خانه را
تسخیر می‌کند!
ـــــــــــــــــــــــــــ
بیهوده بود تکاپویم،،،
در فرهنگ‌ها...
♡
--هیچ واژه‌ای،
معنای تو را نمی‌دهد!
ـــــــــــــــــــــــــــ
فلاکت داشت
حالِ کارگرِ سیاه...
میان ثروتی بی‌پایان
در معدن الماس!
ـــــــــــــــــــــــــــ
سرگیجه‌ای بُهت برانگیزست'
-روایتِ تو..
یعنی:
چه ربطی دارد؛
خشکسالی‌های جهان وُ،
سردرگمی‌های چارفصل؟!
وقتی،،،
نباشی!
ـــــــــــــــــــــــــــ
جای خالی‌ی تو را
با چه می‌توان پُر کرد؟!
♡
قاب عکس؟
یا بغض‌های شبانه؟!
ـــــــــــــــــــــــــــ
برایم،،،
اگرچه ﺗﻮﻓﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛
--[بودن در این شهر سیمانی،]
ﺍﻣﺎ،،،
ﺍﺯ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ پنجره‌ها،
ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ!
ـــــــــــــــــــــــــــ
تنها؛
خیابان‌های تهران را
زیر پا می‌گذارم.
می‌اندیشم:
--دخترکان لبنانی،
پای درخت‌های سیب،
یا ،،،
دوشیزگان فلسطینی،،،
--در سایه‌سار پرتقال‌ها
با کدامین کابوس
معاشقه دارند؟!
ـــــــــــــــــــــــــــ
شعرهایم را،،،
مثله کردم وُ،
به آتش انداختم...
...
تو اما؛
ابراهیم بودی که،
از شعله و دود-
به پا خواستی!
ـــــــــــــــــــــــــــ
سراپا شعرم،
آه،،،
کسی نمی‌خواند مرا!
ـــــــــــــــــــــــــــ
--دسته‌ی تبر،
یا،،،
-- کاغذ کتاب؟!
◇
انتخاب؛
با درخت نیست!
ـــــــــــــــــــــــــــ
وقتی از سپیدارِ پیر
تبر ساختند؛
به زوبینی فکر کرد؛
که از پَرِ عقاب
بر سینه‌اش خلید!
ـــــــــــــــــــــــــــ
از تو،،،
بتی ساخته‌ام بزرگ و مقدس!
محال است بگذارم،
ابراهیمی در من،
مبعوث شود!
ـــــــــــــــــــــــــــ
دلتنگت که می‌شوم،
حسِ پرواز--
به سرم می‌زند...
افسوس!
من پرنده‌ای محبوسم
[زخمی‌ی میله‌ها]!
ـــــــــــــــــــــــــــ
این روزها،
نیمکتی افسرده‌ام
- در پارکی خلوت -
که زمزمه‌های عاشقانه
به گوشم نمی‌خورد!
ـــــــــــــــــــــــــــ
زخمی عمیق دارد،
درخت عمر من از
--تبر تنهایی!
ـــــــــــــــــــــــــــ
بارانِ،
نوازش دست‌هایت را
بر گیسوانم ببار – تا،،،
بهار بیایدوُ،
موهایم بویِ بابونه بگیرد!
ـــــــــــــــــــــــــــ
نگاهم که می‌کنی،
آیه آیه شعر نازل می‌شود.
گمانم،،،
روح الامین منی!
ـــــــــــــــــــــــــــ
قلبت پُر است
از ضَرَبانِ دوستت دارم‌های مکرر،
برای من؛
که هرگز به زبان نیاورده‌ای!
ـــــــــــــــــــــــــــ
ماه‌‌ست که،
سَرَک کشیده‌ست
برای دیدنِ تو
از پشت ابرها!
باید پلکِ چشم‌هایم را
به‌بندم...
--من،
بِرکه‌ای حسودم!
ـــــــــــــــــــــــــــ
چاله‌ای خواهم کند،،،
تا شعرهایم را،
زنده به گور کنم...
♡
شعری که نتواند عاشقت کند،
شعر نیست،
- زخم است!
ـــــــــــــــــــــــــــ
برای تو،،،
در قلبم جاده‌ای ساخته‌ام
_ بی‌انتها
نگران برگشت نباش...
...
دوست داشتنت؛
شبیه همین جاده-
بی‌انتها ست!
ـــــــــــــــــــــــــــ
حالا؛
تمام روز'
موهای سیاه تنهایی را
--شانه می‌کنم،
وبه ناخن‌های کبودش
--لاک می‌زنم!
تا پلشتی‌هایش را
فراموش کنم!
#لیلا_طیبی (رها)
بیشتر بخوانید:
مجموعه اشعار کوتاه رها فلاحی شاعر خردسال بروجردی
شعر حاڵم مەپرسە از زانا کوردستانی شاعر کرد زبان
آثار لیلا طیبی (رها) و سعید فلاحی( زانا کوردستانی) زوج شاعر + نمونه اشعار