شعر عاشقانه معروف حامد عسکری : رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد ...
دوشنبه, ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ۰۶:۰۳ ب.ظ
ادبیات
رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد
دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد
***
در اوّل آسایش مان سقف فرو ریخت
هنگام ثمر دادن مان بود خزان شد
***
زخمی به گل کهنه ی ما کاشت خداوند
اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد
***
آنگاه همان زخم، همان کوره ی کوچک،
شد قلّه ی یک آه، مسیر فوران شد
***
با ما که نمک گیر غزل بود چنین کرد
با خلق ندانیم چه ها کرد و چنان شد
***
ما حسرت دلتنگی و تنهایی عشقیم
یعقوب پسر دید، زلیخا که جوان شد
***
جان را به تمنّای لبش بردم و نگرفت
گفتم بستان بوسه بده، گفت گران شد
***
یک عمر به سودای لبش سوختم و آه
روزی که لب آورد ببوسم رمضان شد
***
یک حافظ کهنه، دو سه تا عطر، گل سر
رفت و همه ی دلخوشی ام یک چمدان شد
***
با هر که نوشتیم چه ها کرد به ما گفت
مصداق همان وای به حال دگران شد
اشعار پیشنهادی :