انسان بدوی که در آغاز در غارها می زیست،باید از میان سنگها و صخره ها عبور می کرد. برای محافظت پاهای خود، آنها را با علف و حصیر، نوارهایی از پوست جانوران و حتی قطعات پهن چوب می پوشاند. انسانهای نخستین اینها را با نوارهای محکمی در اطراف زانو، به کف پا می بستند.اولین کفش ها چنین بودند.
در میان نخستین مردم متمدنی که کفش می ساختند، مصریان شهرت داشتند .آنها لایه هایی از چرم یا پاپیروس را با دو نوار به پا می بستند و برای محافظت از انگشتان پا ،گاهی جلوی آن را به طرف بالا می پیچیدند. نمونه هایی از این کفشها در 2000 سال قبل از میلاد مسیح ساخته شده اند، در مصر یافت گردیده اند.
در بعضی کشورهای سردسیر، نوع متفاوتی از کفش ساخته شد.این کفشها کیسه هایی لایه دار با علف بودند و دور پا بسته می شدند.
منشا کفشهای امروزی به جنگ های صلیبی می گردد.جنگجویان به جنگهای طولانی می رفتند و باید از پای خود محافظت می کردند. بنابراین لازم بود کفشهایی بسازند که مدت بیشتری دوام داشته باشد.در آن زمان کفشهایی از چرم ظریف و با طراحی جالب در ایتالیا ،فرانسه و انگلستان رواج یافت.
طرح کفشها همیشه پیر و مد روز بوده است. مثلا در قرن 16 مردم به کفشهایی بانوک پهن علاقه داشتند. در قرن 17 کفش های پاشنه بلند مد شد. بعضی از پادشاهان نیز دستور می دادند که طرح کفش ها را تغییر دهند.
با تکامل روشهای جدید انواع مختلف کفش ساخته شد .اکنون در بازار کفشهای لاستیکی ، پلاستیکی ،پارچه ای و چرمی را مشاهده میکنیم.اکنون انواع زیادی کفش در بازار موجود است که می توان طرحدلخواه را ازمیان آنها انتخاب نمود.
منبع: کتاب هزار و یک پرسش و پاسخ