خوشا بهارا (ملک‌الشعرای بهار)
خوشا بهارا خوشا میا خوشا چمنا
خوشا چمیدن بر ارغوان و یاسمنا
...
خوشا سرود نو آیین و ساقی سرمست
که ماه موی میانست و سر و سیم تنا
...
خوشا توانگری و عاشقی به وقت بهار
خوشا جوانی با این دوگشته مقترنا
...
خوشا مقارن این هر سه خاطری فارغ
زکید حاسد بدخواه و خصم راه‌زنا
...
خوشا شراب کهن در سبوی گردآلود
که رشح باران بسترده گردش از بدنا
...
خوشا مسابقهٔ اسب‌های ترکمنی
کجا چریده به صحرای خاص ترکمنا
...
درازگردن و خوابیده دم و پهن سرین
فراخ‌سینه و بالابلند و نرم‌تنا
...
بزرگ سم و کشیده پی و مبارک ساق
بلندجبهه و محجوب‌چشم و خوش‌دهنا
...
به فصلی ایدون کز خاربن برآید گل
نواخت باید برگل سرود خارکنا
بیتوته